De schilderijen van Roland Aalbers gaan over ruimte, tijd en licht. Samenhangende thema’s die essentieel, ongrijpbaar en mysterieus zijn. Ook zijn het voor Aalbers de elementaire kenmerken van schilderkunst in het algemeen.
Perspectief wordt in zijn abstracte schilderijen nagenoeg vermeden. Ruimtelijkheid en tijd krijgen vorm door verschil in verfdikte, wat op een natuurlijke manier ontstaat door het zoekende en daardoor rijk gelaagde schilder proces. Kleur als lichtgevend element en verschil in structuur van de vlakken dragen hier verder aan bij.
Het inkaderen van ruimte is een weerspiegeling van het indelen, kaderen van ruimte en tijd in zowel de buitenwereld als ook in ons bewustzijn dmv. concepten, opvattingen, overtuigingen en het creëren van een verleden en een toekomst.
Aalbers’ muzikale achtergrond als klassiek geschoold pianist is misschien niet meteen zichtbaar, maar speelt zeker een rol. Zo zijn de abstractie, het tijds-element en het ritme van muziek aanwezig in zijn schilderijen. De gelaagdheid, het gelijktijdig aanwezig zijn van verschillende lagen, kun je vergelijken met de meerstemmigheid in de muziek. De schilder Paul Klee, ook musicus, noemde dat ‘polyphone Malerei’.